Bir insan anne veya baba olduğunda tüm duruşu değişebiliyormuş, hayattan beklentileri, öncelikleri, aldığı kararlar. Ben bunu anne olunca anladım, şu anki en büyük endişem iyi bir evlat yetiştirmek, memleketimin şartları ortada, devlet okuluna vermek idealimdi, ancak şu anda yaşı itibari ile özel bir okula gidiyor, üstelik bu okul geleneksel Türk şartlarının tamamen dışında bir okul ama en fazla 3 sene daha gidebilir.
Sonrasında gideceği devlet veya özel okulda ise 4+4+4 buhranına gireceğiz ve bizim çocuklarımıza fırsat eşitliği sağlamayacak olan bir döngünün içine itmiş olacağız cocuklarımızı, bizimkisini kesin çırak yaparlar, yapsinlar elbette ama bunun kararını cocuğun sosyal durumu değil akademik durumuyla versinler. Atatürkçü bir ailenin çocuğuna hukuk okuma fırsatının verileceğini hiç düşünmüyorum ben hiç,veya siyasel bilimi, yada tıp.
O yüzden bu aralar çok büyük kararlar aldık biz. Belki boyumuzu aşan kararlar ama aldık..huzurluyuz artık.
Tanya'cım eminim hakkınızda hayırlısı olacak. Sonuçta sevgilin nerede, yavrun nerede hayat orada güzel!
ReplyDeleteHuzurunuz daim olur umarım.
ReplyDeleteNe yapacaksınız?
Evde eğitim mi?
Yoksa gidecek misiniz?
Evrimcim,
ReplyDeleteDoğru söylüyorsun:) Hayat sevdiklerimizle güzel!
Öpücük
Banyo Suyu,
ReplyDeleteEvde eğitm de birşeyi değiştirmeyeceğinden bu ekip yeni sulara doğru yüzer:)
Haydi bakalım ben sizin için çok hayırlı olacağını düşünüyorum yolunuz açık şansınız bol olsun
ReplyDeleteYaa keşke gitmeseniz, bu ülkenin sizin gibi insanlara ihtiyacı var:( Aynı yaşlarda benim de oğlum var ve bizde kara kara düşünüyoruz..Selcan
ReplyDeleteKanadaya mı yerleşiyorsunuz yoksa!
ReplyDeleteTuten,
ReplyDeleteGüzel isimli kadın:)
Bende herşeyin çok iyi olacağını düşünüyorum:)
Selcan,
ReplyDeleteİnsanın evladı olunca herşeye cok farklı bakıyor, elbette mücadele etmeli ama tek başına mücadele işe yaramıyor ki:( Kara kara düşünmekten içimiz şişti inan:(
Haklısınız umarım herşey umduğunuz gibi olur ama bizi habersiz bırakmayın, annelik tarzlarımız benziyor onun için sizi okumak bana iyi geliyor:)) Ayrıca oğlanlar sarı kafa tipler benziyor, sevgilerle:)) Selcan
DeleteAaaa sarı kafayı merak ederim ben şimdi:))
DeleteHabersiz bırakma yok:))
Anonymous,
ReplyDeleteValla herşey olabilir:)
Merhaba Tanya,
ReplyDelete2010 yılında US'den TR'e kucagında bebegiyle donus yapmıs biri olarak soylemek istedim kararınız beni inanilmaz heyecanlandirdi, etkilendim acikcasi... ben dondugume pismanim, zaman zaman muthis bir geri donme istegi oluyor, ama o gucu kendimde bulamiyorum. Size iyi sanslar ve kucak dolusu sevgiler diliyorum
Cansu
Cansu Merhaba,
DeleteBunları duymak bana da güç veriyor, ama ben evladımı buradaki sisteme teslim edemeyeceğim. Çok zor da olsa bir karar verdik. Üzülerek gideceğiz belki ama büu fırsat cocuklara verdiğimiz en güzel hediye olacak sanki.
Çok teşekkür ederiz:)
Benzer karari, benzer gelecek kaygisiyla henuz anne olmadan alarak Norvec'e yerlestim 2 yil once.Ben verdiginiz kararin dogruluguna ve sizin icin iyi olacagina sonuna kadar inaniyorum.Sans her daim sizinle olsun
ReplyDeleteColorful:))
DeleteKaygılarımız hep aynı,anne baba olunca artıyor sadece:)
Umarım keyifli olur bizim için de:)
Tanya- Kanada ise gideceginiz yer, haber et bana. Deniz
ReplyDeleteDeniz,
DeleteAklımdaydın, nasıl bulurum nerden ulaşırım diyordum. Mailim info@leomio.com.
Öperim.
Tanya, aile kararınıza sevindim ancak inandığımız insanlar birer birer giderlerse... kalan bizler ne yaparız bilemedim şimdi :( hayırlısı olsun sen zaten her yorumumuza ve TİBİTmize cevap verme nezaketini her zaman gösterdin onca takipçiye rağmen biliyorum ki bizi unutmazsın hep haberdar edersin :) Nesrin Bilgi
ReplyDeleteNesrincim,
DeleteAlya için annesi de bu kararı verse desteklersin biliyorum:) Kalmak en büyük arzumuz ancak şartlar o kadar hızlı değişiyor ve biz o kadar öylece duruyoruz ki:(
Aaaa haberler hep olacak:) Bend eğişmeyeceğim ki memleket değişecek:)
Hem üzüldüm hem sevindim Tanyacım, umarım herşey dilediğin gibi olur, Mutlu huzurlu bir şekilde yola devam,
ReplyDeleteFatmacım,
DeleteÜzülme:) Her işte bir hayır vardır derler.
Öperim:)
Eminim yeni yerinizde çok huzurlu olacaksınız Tanyacım. Belki hasret çekeceksiniz ama neden gittiğinizi anımsadığınızda mutlu olacaksınız. Sen ayağını sürü, biz de takip ederiz, belli mi olur? ;)
ReplyDeleteBenden Bizden,
DeleteVallaha şahane olur, ben sürüye sürüye gideceğim zaten:))
gecen sene amerika'dan donus yaptik biz de. ama oranin vatandasi olarak, olmasaydik doner miydik bilmiyorum. simdi birseyler ters giderse solugu orda alicaz diye guvende hissediyoruz. bizim hayatimiz burda daha rahat, sadece ekonomik olarak soylemiyorum bunu, hani guvendigimiz ailelerimiz var, hersey daha kolay. amaaaa ordaki medeniyeti, ozgurlugu ozlemiyor degiliz. universiteyi tekrar orda okuyacak seklinde bizim planlarimiz hayirlisiyla, o yuzden burdaki durumu bir yere kadar idare edebiliriz diye dusunuyoruz... siz mutlaka gidin, sansiniz bol olsun, kara kara dusunmektense ve herseyin bir bir eriyip gittigini gormektense umut olsun hayatinizda yoksa burda gidisat hic iyi degil:))) aman bloga devam:)))))))
ReplyDeletesez
Sez,
DeleteBunları duymak ne iyi geliyor bir bilsen:))
Elbette bloğa devam:)))
Tanya'cığım, çok heyecanlandım kararınız karşısında. Yolunuz açık olsun! Sevgiler... Figen
ReplyDeleteFigencim,
DeleteAhahah tahmin ettim senin heyecanlanacağını, gezgin ruh!
Öperim kocaman.
Üzücü :( Benzer sebeplerden ötürü eşim de sık sık gitmemiz gerektiğini söylüyor, ben ama cesaret edemiyorum. Çünkü universiteden sonra Türkiye'ye ordaki yalnızlık duygusunun beni/bizi çok ama çok husursuz etmesinden dolayı dönmüştüm/ dönmüştük. Sizi çok iyi anlıyorum ve doğru olanın Leyla için (o da 2,5 yaşında ve sanırım aynı yuvaya gidiyor olabilirler) olduğunu bilsem de, sevdiklerimden uzaklaşmayı ben göze alamıyorum. Uzun konu, derin konu ama anlıyorum.. Size bol şans, umarım herşey istediğiniz gibi olur.
ReplyDeleteYelda,
DeleteSevdiklerimden uzaklaşmak en zoru, ama en sevdiklerimin yine yanımda olacağı düşüncesi rahatlatıyor beni.
Leyla ile sınıf arkadaşı değiller ama aynı okulda belki? Plus bizimkisi, görüşür müyüz dersin?
İyi dilekler için cok teşekkürler.
ben biliyordum gitmeyi düşündüğünüzü :) aliş adına çok mutlu oldum böyle bir imkanınızın olması en güzel şey bu memlekette o yüzden her şekilde yolunuz açık olur ve hep mutlu olursunuz tanyam :) sevgiler
ReplyDeleteBurcucum,
DeleteÇok teşekkürler..Umarım herşey keyifle olur:)
böyle bir fırsatınız varsa durmayın..
ReplyDeletebende yogun kaygılar içindeyim..
benim abim isviçre/zurih de yasıyor.Biliyorum ordaki yanlızlıgı..ama bu ülkeye çocuk dogurulmaz kardeşim!dogurduk mu dogurduk..ne halt yiyecez bakalım..
ReplyDeleteAhahaha bi halt ediyoruz işte biz:) Yalnız da kalmayız yahu..vardır bizim gibi dostlar orda da.
DeleteTanya merhaba,
ReplyDeletesadece merak etttim sakin yanlis anlamayin lutfen.... size katildigim bir cok nokta var ancak yinede su opsiyonda vardi; tr'de bir suru harika okul var bazilari gercekten dunya standartlarini belki yakalamis bile olabilir, sevgili leo'yu bunlardan birine gondermek ve sonrasinda (lise donemine geldiginde) yurt disinda bir okula gonderme secenegini dusunebilirdiniz yakin cevremde bu sekilde yapan bir kac aile var su an cocuklari amerikada lisye gidiyor ve oncesindeki butun egitimlerini turkiyede aldilar.lutfen yan.is anlamayin cunku bende bu konuda kafasi cok karismis biriyim, size sorarken aslinda kendimde sorguluyorum butun secenekleri, belkide universite sinavi ve benzeri sinavlarin icinde cocgun at gibi kosturmadigi bir egitim sistemi icin gidiyorsunuzdur bilemiyorum... yinede belli bir yastan sonra duzen degistirmek kolay bir karar olmasa gerek bunu goz onune aldiginiza gore bir bildiginiz var demektir. birde cocuk ne kadar erken giderse o kadar kolay adapte olur sanirim, eger "seni ilgilendirmez sevgili takipci" dmezseniz bir kac sorum olacak:-) sevgili Tanya,
orada ne is yapacaksiniz?,
dil sorununu nasil astiniz, sonuc olarak ana dilde olmayan bir hayat nerden bakarsaniz bakin biraz zorlayici olurdu sanirim?
ev ve leonun okulu gibi konularda nasil bir tercih yaptiniz?
birde neden simdi gidiyorsunuz mesela neden leo ilkokula basladigi zamana kadar beklemiyorsunuz?
bu sorulari soruyorum cunki bizde buradaki cocuk dostu olmayan egitim ve gunluk yasami cok elestriyoruz ve bir cikar yol ariyoruz, ama yeni bir ulkeye tasinmak simdilik benim icin cok cesaret isteyn bir konu, ama kim bilir belki siz bize buyuk bir cesaret ornegi olursunuz ardinizdan bizde geliriz.
Sevgiyle kalin ve gonlunuzce olsun hersey...
Sinem
Sevgili Sinem,
DeleteHiç yanlış anlamıyorum, merak etme:) O kadar uzun düşündük, taşındık ki:) Ve elbette seni de ilgilendirir sevgil itakipçi:))
Şimdi neden şimdi gidiyoruz sorusuna yanıt:
Leo henüz çok küçük ve çok kolay adapte olabileceği bir yaşta, burada bizce harika bir okula gidiyor, aynını yakalayamayacağımızı biliyoruz. Ama ilkokulda geç kalmış olabiliriz, bu iki yılda dil engelini kolaylıkla aşabileceğini düşündük.
İkinci sebep ise bizim bir kızımız daha var, seneye lise sona gidecek, onun lise sonu orada okuması için en iyi yol bizim şimdiden gidip herşeyi hazır etmemiz.
Dİğer konulara gelince; dil sorunu, ikimizin de ingilizcesi iyi düzeyde, bir sıkıntı yaratacağını düşünmüyorum.
Ev meselesi: Orada kiralık minik bir evimiz var, şehrin göbeğinde, çocuklar için biraz şehrin dışında daha büyükçe bahçeli bir ev bakacağız gider gitmez, hem okullar daha iyi, hem yaşam daha kolay.
Orada ne iş yapacağız? işte en can alıcı soru bu aslında, başlangıçta bir iş arayışımız yok ikimizinde, bunca yıldır çalıştıklarımız azıcık aşım ağrısız başım olarak bize yetecek gibi duruyor, ama bunca yıl calıştıktan sonra hiç birşey yapmadan durabilir miyiz onu tam bilemiyorum, belki minik bir işletme yaparız, yaa da ben profesyonel hayata devam ederim, biricik sevgilim de bir yoga stüdyosu acar, bunları oraya gidince daha net göreceğiz.
Sonuç: Yerden göğe haklısın, bu yaşta (ben 42, eşim 55) ülke değiştirmek hiç kolay değil, ama durup düşününce buradaki sıkıntıları göğüsleyecek ne sabrımız ne de yaşımız kaldı.
Bindik bir alamete gidiyoruz kıyamate:))