Bu hafta anne babalar artık sınıfa alınmıyor. Benim geçen haftaki şahane performansım sebebiyle baba beni de pek okula almıyor. Bugün ilk denenemiz fena geçmemiş, yavru köpek gibi ağlamalar olmuş ama genel olarak iyimiş. Bende kişisel tarihimize not düşmek için bol fotolu bir post yazayım istedim.
Leo sonunda biraz insan içine karışmış oyun oynarken.
Artık kapının dışında kalan babadan fotoğraflar, bizimkiler faaliyet yapıyor. içerideki yetişkinlerde öğretmenler. (pek disiplinliler bu arada, her cocuğu kendine haline bırakıyorlar ve gelişmeleri iziliyorlar, katiyen içeri almıyorlar anne babayı)
Yine bir kapı önü fotosu. Bizimki az dışında olayların ama arızasız.
Ve işte en bayıldığım fotoğraf, hepsi birlikte öğle yemeğinde ve bizimkisi hapır küpür yemeklerini tek başına yiyor, evde arada bırakıyorum yemesi için ama yine de kıyamıyorduk, ama babasının dediğine göre şahane yemiş.
Yemek karelerine doyamadım ehehe.
Ve finalde yemek tabaklarını mutfağa taşırlarken.
Oğlanın gittiği okul evimize çok yakın. Öğretmeni Montessoriyi takip ediyor, okulun tek Montessori sınıfı Leo'nun gittiği, zorlamadan, kendi hallerine bırakarak entegre ediyorlar. Bence ilk anasız babasız gün içinde oldukça başarılılar.
Neyse efenim geçen haftaki ağlak halimden bugünkü bu mutlu tabloya gelebildiğim için oğlumla ve babasıyla pek gurur duyuyorum. Paylaşayım istedim.
Tam okulun ilk günü oldu tanıdığım pek çok kişi için. Hepsi için Bambino okula gidermiş gibi heyecanlanıyorum. Leo bence kotarmış bu işi, başarıyla geçmiş ilk gün. Çok tatlı çok :)
ReplyDeleteBizim miniğimiz ne zaman büyüdü de okullara gider oldu :))
ReplyDeleteAma geçmiş o büyük sınavı... pek rahat hakikaten sınıfta. Fotolardan gördüğüm o tabiki :)
Öptüm akıllı bıdığımı :)
Benden Bizden,
ReplyDeleteBambino da gidecek:)) Umuyorum hepsi için keyifli anlar olur bu anlar:)
Oytunla Hayat,
ReplyDeleteBüyüdü ya:) SInıfın en küçüğü. Aslında göründüğü kadar da rahat değil, ara ara vıkvıklamış ama idare etmiş:)
Alişim benim!!! afferim sana!! ne tatlısın yahu....
ReplyDeleteOyyy cok eğlensin cok mutlu olsun size de hayırlı olsun tanyacim cok tatlılar ya
ReplyDeleteYaşayan Evler,
ReplyDeleteYahu bu kadar tatlı değildi, kök söktürdü hattizatinda:)))
Pericim,
ReplyDeleteBin teşekkür sana da:)))
Tantacim tebrikler:))) yemek yeme sahnedi muhtesem. Buyuk hir heyecanla bende Altuguyu merak ediyorum.
ReplyDeleteSevgiler
Esracım,
ReplyDeletene yalan söyleyeyim şaşrıdım kendi yemesine, evde hala biz veriyoruz. hani kendi yiyor ama.
Bir arıza yok anlayacağın, tek arıza minik köpek ağlayışları:)
Altuğcuğum da atlatır bu evreleri. Başladı mı sahi okula?
Bugun 10 gun oldu. Sabah biraz mirin kirin etse de cok iyiyiz diyebilitim.
DeleteHayatimiza duzen geldi. Bakicilar yok artik. Adam 21-21:30 da uyuyor.
Hersey cok guzel:))
Esracım,
DeleteBen ağlaşırken içim şişerken aslında biliyordum düzeleceğini, zira bir bakıcının verebileceğinin çok fazlasını alıyorlar okulda:)
Altuğ için o kadar seviniyorum ki:)
Tanyacım, bütün endişelerin için haklısın, Annelik bu... hep böyle olacak inan. Biz bile Leo'yu sizlere yaşattığı kolay çocuklukla büyük zannediyoruz, hepsi hallolmuş işte, en zoru yemek yemeyi başarmasıdır bence ve sınıfta en küçük olması da cabası üstelik, aferin Leo oldu bu iş :))
ReplyDeleteay bayıldım tanya. orda tek başına oturup yemeğini yemesi, tabagını goturmesi nasıl da kocaman cocuk gibi geldi bana bile :)
ReplyDeletenaptın fotoları gorunce ağladın mı :) benim bile gozlerim doldu beaa
Nesrincim,
ReplyDeleteYa biz büyük zannediyorduk, sınıfın en küçüğü, ama galiba (işallah) kıvıracak:))
Öperim kocaman.
Hülyacım,
ReplyDeleteHalbuki en minikleri bizimkisi:)
Ay ağlamam mı? çatladım burda ofiste.
Ama o senin deyiminle jaws halim gitti biraz üzerimden, ordan peri tozu mu gönderdin ne?
Öperim.
:) Ben de cok operim. uzak dursun gam-kasavet tozları. kış kış
Delete